Je blijft jezelf maar uitstellen. Hoe verander je dat?

"Waarom doe ik dit altijd?"

Je vraagt het je steeds vaker af. Want hoezeer je ook verlangt naar rust en je vrij voelen; toch blijf je maar steeds eerst voor anderen zorgen en ook je werk en het huishouden gaan elke keer toch nog even voor.

Wat is dat toch, dat je dat blijft doen?

Je hoofd wil je doen geloven dat de ander, je werk en het huishouden belangrijker zijn dan jij. Maar je voelt: dat is niet de échte reden.

Die echte reden zit in jou. Want al het andere laten voorgaan, dat levert je blijkbaar nog steeds wat op, anders deed je het niet..

Hè? Waarom dan?

Je leerde jezelf dit gedrag als kind aan. Waarschijnlijk was de ander voorop stellen de enige manier die je toen kon verzinnen om gezien en erkend te worden. Je hoopte zo goedkeuring en waardering te krijgen.

En je hebt het zó vaak gedaan, dat het een vast onderdeel van je leven werd, als een tweede natuur.

Maar nu is er iets in jou veranderd. Van binnen hoor je een stemmetje dat roept: "Dit klopt niet! Waarom sta ik nooit op de eerste plaats?"

Je wilt naar die stem luisteren, maar ontdekt hoe moeilijk het is geworden om je gedrag te veranderen. En dat is geen wonder, want voor jouw zenuwstelsel voelt dat op z'n minst oncomfortabel, maar vermoedelijk zelfs onveilig om te doen.

Hoe krijg je dit dan toch voor elkaar?

Spoiler: Niet met wilskracht.

Wilskracht gaat je namelijk niet helpen. Want wat essentieel is om te kunnen veranderen: je veilig voelen. Vanuit veiligheid kun je ontspannen en verzachten en in je lichaam zakken.

En dan kan er beweging komen in je oude overtuigingen en blokkades. Dan ontstaat er ruimte voor nieuwe overtuigingen en ander gedrag. Je ontdekt dat je jezelf met het grootste gemak waardering en goedkeuring kunt (en gaat) geven, en dat je daarvoor niet meer afhankelijk bent van de buitenwereld. Je energie gaat stromen, je voelt je vrij en eindelijk is daar dan die rust in je hoofd waarnaar je zo verlangde. Wat heerlijk, je staat centraal in je eigen leven!