Waarom in je lichaam zijn geen luxe is

Je kunt eindeloos denken over hoe je je voelt, waarom je vastloopt of wat je nodig hebt. Maar pas als je stilvalt en je aandacht naar binnen brengt, kom je bij een andere ingang, een ingang die je de antwoorden geeft: je lichaam. Je lijf liegt niet. Terwijl je hoofd nog zegt dat het allemaal wel meevalt, laat je buik misschien een knoop voelen, voel je dat je hoog ademt of merk je ineens op dat je schouders eigenlijk al maanden gespannen zijn, alsof ze de hele wereld dragen.

We zijn – letterlijk – verhuisd. Niet meer thuis in ons lichaam, maar vooral levend in ons hoofd. Of nog een stap verder: in ons virtuele zelf. Het was ooit een subtiele verschuiving, maar inmiddels is het een structurele toestand geworden. Veel mensen zijn zo gewend geraakt aan het leven in hun hoofd, dat ze niet eens in de gaten hebben hoe ver ze van zichzelf verwijderd zijn geraakt. Ze zijn, zoals de schrijver van het boek waaruit ik citeer* het noemt, no-bodies geworden: mensen zonder belichaamd besef.

De prijs van 'ont-lichaamd' leven

Als je je niet meer bewust bent van je lichaam, dan heeft dat gevolgen. We zien dat ook in de wereld om ons heen. Denk aan de burn-outs, de oververmoeidheid, de stijgende cijfers van psychische klachten – zelfs bij kinderen. De toename van chronische ziekten, het gevoel van leegte of betekenisloosheid. De zorgsector piept en kraakt, en zelfs zorgverleners grijpen steeds vaker naar medicatie om het vol te houden.

We proberen het water op de vloer op te dweilen, maar de kraan blijft openstaan. En die lekkende kraan: dat is het verlies van verbinding met ons lichaam – onze bron van vitaliteit, veerkracht en aanwezig zijn.

Het lichaam als vergeten sleutel

Toch zijn oplossingen vaak simpeler dan ze lijken. De weg terug naar jezelf ligt namelijk niet in nóg meer denken of doen. Deze weg terug vind je in het zijn. In het voelen. In zakken en echt bewonen van het lichaam dat je al die tijd wel met je meenam, maar waar je misschien niet echt in aanwezig was.

Je lichaam is altijd in het huidige moment. Waar je hoofd afdwaalt naar morgen of gisteren, blijft je lijf in het nu. En als je leert luisteren naar de taal van je lichaam – naar de subtiele signalen, spanningen, rillingen, ademstroom of vermoeidheid – vind je een nieuwe ingang. Dat is geen quick fix voor waar je nu tegenaan loopt. Het is een herontdekking van wie je in essentie bent en altijd al was. Je komt weer thuis. En van dit thuis zijn kunnen dingen in jou gaan veranderen.

Van ‘snappen’ naar ‘zijn’

En precies daarom is in mijn praktijk belichaming de basis. Niet om het lichaam te controleren of fiksen, maar om het weer te bewonen. Om de fluisteringen te horen die je hoofd meestal overstemt. Om los te komen van het idee dat je jezelf moet ‘begrijpen’ voordat je kunt veranderen. Want zolang je alleen maar snapt wat er mis is, blijf je in oude patronen hangen. Pas als je gaat voelen – echt voelen – ontstaat er beweging. Ontspanning. Ruimte.

Thuiskomen in je lichaam

Mijn praktijk nodigt je uit om thuis te komen in jezelf. Om die reis van je hoofd naar je lichaam te maken. Om lichaam, hart en ziel weer bij elkaar te brengen. Omdat ik geloof dat het geen luxe is, maar heel erg nodig. Meer dan ooit. Niet alleen voor jou persoonlijk; ook voor de wereld om ons heen.

Of je nu voelt dat je vastloopt, moe bent van het overleven, jezelf kwijt bent of simpelweg verlangt naar meer rust, energie en verbinding: weet dat je welkom bent. Niet om beter te worden. Maar om thuis te komen. In je lijf. In het leven dat op je wacht.

*Alchemy of Bodywork - Dirk Oellibrandt